Na de droogte in de Atacama woestijn is het hier een en al groene heuvels en bergen met tussendoor weer de karakteristieke witte vulkaan toppen. We hebben aan het begin van onze vakantie in Santiago al bustickets gekocht voor het stuk van Santiago naar Temuco maar na aankomst op de luchthaven van Santiago blijkt er over een uur een vlucht naar Temuco te gaan. Dat scheelt een paar uur hangen op het busstation en een hele nacht ‘hangen’ in een bus! Een uur later landen we in Temuco en pikken we ook maar meteen de huurauto op zodat we volgende dag meteen kunnen door richting Pucon.
Voordat we naar Pucon rijden maken we nog een tussenstop in Villarica, op zoek naar een lekker bakje koffie. We worden getrokken door parasols met Lavazza en voor we het weten hebben we koffie en een schattig poesje op schoot die zeer onderkroeld is 😻! We hebben in Pucon al een reservering gemaakt bij Green Park, maar omdat we van plan zijn meerdere dagen in dit gebied te blijven checken we ook nog even de mogelijkheden hier. Er zijn meerdere Cabanas, volledige huisjes voor niet al teveel geld (~85 euro per nacht). De route naar Pucon loopt langs het Villarica meer met continue uitzicht op de machtige Villarica vulkaan uitspringend in het verder groene bergmassief. Het plaatsje is duidelijk toeristisch ( maar dat vinden wij altijd wel leuk), met veel bedrijvigheid, outdoorbureautjes met activiteiten zoals rafting, canyoning, hiking trips en thermas, gezellige terrasjes en leuke restaurantjes ( en gelukkig op iedere straathoek een farmacie ;-). We besluiten om de beklimming van de vulkaan (tip van Annemieke) meteen vast te leggen bij Aguaventura (tip uit de LP) op de dag die volgens de huidige weersvoorspelling het beste lijkt de komende dagen.
Green park doet zijn naam eer aan, prachtige tuin met verschillende soorten vogels, soort Chileense toekans (maar dan met een smalle snavel), groene papegaaien en een soort uit de kluiten gewassen kievieten ( de officiële namen heb ik nog niet opgezocht). We vinden een lekker plekje aan het zwembad en genieten van de laatste zonnestralen!
De volgende dag regent het, wat het een goed dagje maakt om een van de vele hotsprings te bezoeken.
Na 2 nachten Green park verkassen we naar Café Lounge Brasil, meer in het stadje zelf. Dit is een plekje die we iedereen zouden aanraden, naast dat de kamers heel leuk zijn ingericht is de eigenaar een Apple-freak (o.a. Apple TV in de kamer) spreekt prima Engels en is heel erg behulpzaam.
De dag voor de grote klim van de vulkaan is het ook al aardig weer en we besluiten om naar het nationale park Huerquehue te gaan om een van de 5 routes te lopen. Onze host raadt de San Sebastian trail aan, wel het zwaarst maar ook het mooist. Bij het park aangekomen verwachten we uitleg en een kaart, maar volgens de parkwachter wijst het zich vanzelf. Met water in de camelbag, wandelstokken en een hoop goede moed gaan we op pad. Vrijwel meteen gaat het steil omhoog en er lijkt al snel geen andere variant meer te zijn dan steil omhoog. Robert maakt vanaf het begin meteen gebruik van de stokken, maar Carla denkt ‘zo ver omhoog kan het niet meer zijn en we zijn er volgens mij bijna’ maar als uiteindelijk het zweet overal uitbreekt en het hoofd niet roder kan, laat ze zich toch overhalen door Robert om eindelijk de stokken te gaan gebruiken. Het kost wat doorzettingsvermogen maar na een kleine 10km klimmen is de beloning er dan ook wel naar, prachtig uitzicht op de 3 meren, rondom 3 vulkanen en een landschap dat niet zou misstaan in een van de Lord of The Ring films. De weg terug gaat over het algemeen een stuk sneller (hoewel door de regenval in de afgelopen dagen het hier en daar best glibberig is) en na 6.5 uur zijn we weer terug bij de auto. Al met al prachtig maar of dit de beste keuze is de dag voor de beklimming van de vulkaan valt te betwijfelen😕
Op de dag van de beklimming van de Villarica vulkaan gaan om 5 uur de wekker, naast dat we op tijd bij Agueventura moeten zijn, moeten we ook uitchecken. Het ontbijt is al de dag ervoor voor ons klaar gezet en in tegenstelling tot de eerdere dagen nemen we alles wat er is klaargezet!
De dagrugzak met slee, waterdichte jas en broek, handschoenen en kontbeschermer ligt al klaar als we bij Agueventura aankomen. De totale groep bestaat uit 12 personen en 4 gidsen.  Na wat korte instructies gaan we in een minibusje richting de start van de route, om energie te sparen nemen we het eerste gedeelte de skilift om te starten op 1800 meter. In een rijtje achter elkaar gaan we in een moordend tempo omhoog. Het eerste gedeelte is rotsachtig, maar al snel  wordt de ondergrond wit en moeten we de crampons aan zodat we goede grip hebben op de sneeuw. De gidsen hebben duidelijk als doel om als een van de eerste groepen boven te zijn en vlak onder de top wordt het Carla en nog 2 andere deelnemers te gortig en blijven we met een van de gidsen achter. Terwijl de anderen (inclusief Robert) de tocht al zigzaggend door de sneeuw tot aan de kratermond voltooien (laatste stuk met gasmaskers op!) dalen wij langzaam lopend met af en toe een tussenstop, af naar de auto. De terugtocht van Robert gaat wel volgens de brochure, namelijk sleeënd op een rood plastic sleetje of direct op de kont als het iets minder snel mag gaan. Terug in Pucon, onder het genot van een biertje komen alle stoere verhalen nog een keer langs en was het al met al een hele belevenis!
De laatste dagen rijden via Punto Varas ( waar we ook overnachten) met de auto door dit prachtige groene en ruige vulkaan gebied over met name onverharde wegen. Een onverwacht leuk koffietentje, een pinguïn in de zee en een kort bezoekje aan Puerto Montt maken dit een leuke dag!
Fotogalerij