Na onze 2 (enige ooit) hike activiteiten rond Pucon moeten we er wel klaar voor zijn. Een vierdaagse trek in het NP Torres del Paines in Patagonië. We doen de bekende W trek . Dit is een trek voor 5 dagen en we kunnen hem dus niet helemaal doen. Van Puerto Montt zijn we gevlogen naar Punto Arenas en van daar nemen we de bus naar Puerto Natales, de uitval basis naar en het laatste stukje civilisatie voor Torres del Paine. Er zijn verschillende bus organisaties die de 3 uur durende trip aanbieden alleen hadden we die wel van te voren moeten reserveren! In dit seizoen zijn deze bussen normaal compleet volgeboekt maar gelukkig is er deze keer nog voldoende plek en kunnen we mee. We hebben voor een nacht een kamer in Kau Patagonia en dat blijkt een van de leukste onderkomens in het beetje grauwe Puerto Natales. Het wemelt hier van de hikers, in allerlei kleuren gore Tex en dons jackets, en aan de frisheid van de gezichten kan je aflezen of ze net terug komen van een trek of dat ze nog gaan. We hebben om 21:00 een ontmoeting met onze gids en voor die tijd strollen we nog een beetje door het stadje en scoort Carla nog een trekking broek in een van de Outdoor winkels. Om 20:45 wordt er op onze kamer deur geklopt met de mededeling dat onze gids beneden zit te wachten. Het blijkt onverwacht echt een schattig ‘meisje’ en ze heet Catarina. Zij had 20:00 doorgekregen en dat haar ‘groep’ Spaanstalig zou zijn. Haar Engels is echter voortreffelijk en we nemen het schema van de komende dagen met haar door.

De volgende ochtend hebben om 7:15 op het busstation afgesproken voor weer een busrit van 1,5 uur naar de ingang van Torres del Paines NP. De rit gaat door een uitgestrekt en desolaat gebied met om de 10km een ranch of een kleine nederzetting en hier en daar een meer met flamingo’s. Bij de ingang van het park staat een lange rij trekkers om hun documenten, bestaande uit of overnachtingsvouchers voor een kamp plek of voor een bunk bed in de refugios, vouchers voor de ontbijt en avond maaltijden en de ‘box lunch’ voor overdag tijdens de tochten op te halen. 2 jaar geleden heeft er een grote brand gewoed dat een deel van het park heeft vernietigd en de regels zijn behoorlijk verscherpt. Het aantal kampeerplekken is gelimiteerd en als je geen reservering hebt, die ongeveer in oktober al zijn volgeboekt, kom je er niet in! Er mag alleen nog gekookt worden op aangewezen plekken en op overtreding staat een gevangenis straf van 3 jaar. Catarina kan met haar gidsen status de rij omzeilen en snel stappen we op de shuttle bus naar het eerste kamp, ‘Torres central’. Om 11:00 zijn we ingecheckt en hebben we een day pack klaar en de rest van onze bagage in een locker kast opgesloten (in de beschrijving stond dat we voor dat doel een hangslot moesten meenemen) en kunnen we op weg voor onze eerste hike naar de beroemde base del  Torres. De 3 prachtige torens zijn door de mist en wolken vanuit het kamp al zichtbaar en de eerste km gaat nog vlak over een gravelweg oa langs het Torres hotel en over de eerste van vele hangbruggen (max 2 pers. op de brug!) maar al snel gaat het ‘pad’ behoorlijk omhoog. Na 2 uur flink klimmen passeren we camp Torres en komen we in het deel door het bos. Het weer in het park kan zeer extreem en wisselvallig zijn en heel moeilijk te voorspellen en Catarina neemt voor de zekerheid altijd een regenbroek mee maar vandaag zou het NIET regenen dus heeft ze die dit keer beneden gelaten. Dat blijkt dus niet helemaal goed voorspeld en al snel begint het te regenen. Gelukkig niet erg hard en missen we de in de beschrijving genoemde ‘optioneel mee te nemen’ regenbroek niet. In het bos komen we rond 14:30 een reddingsoperatie tegen. Door de extreme windvlagen zijn er een aantal mensen van de route gewaaid en een dame heeft haar been op 2 plaatsen gebroken en zij wordt op een brancard, gedragen door 10 dragers, naar beneden afgevoerd. Het is heel vroeg in de ochtend gebeurd op het laatste steile en met rotsblokken bezaaide stuk van de route en ze heeft dus lang op haar redding moeten wachten. Vanwege de extreem harde wind is dat deel van de route ook afgesloten door de park rangers en zullen we dus helaas niet tot aan de basis van de torens kunnen komen. Bij aankomst blijkt echter uit niets van een afsluiting en iedereen loopt gewoon door en komen anderen alweer terug naar beneden met de mededeling dat de wind wel meevalt. Catarina is een beetje in tweestrijd maar we besluiten om ook maar gewoon door te gaan. De wind valt inderdaad nu wel weer mee maar we kunnen ons wel voorstellen dat op dit niet beschutte en lastige gedeelte de wind vrijspel heeft en voor gevaarlijke situaties kan zorgen. Eenmaal boven zijn de torens omgeven door een dichte mist maar nog wel net waarneembaar en nemen we snel wat foto’s en keren weer om voor de weg terug. We moeten wel een beetje doorlopen want we hebben nog zeker 3,5 uur voor de boeg en hebben ons aangemeld voor de avond maaltijd van 19:30. Het is inmiddels harder gaan regenen en langzaam maar zeker wordt alles steeds natter en begint het water door en langs onze broekspijpen onze waterdichte goretex schoenen in te lopen (hoezo regenbroek optioneel!!). Om 19:00 komen we verkleumt en kletsnat in het kamp aan. Hier zijn we dus niet echt voor ‘gemaakt’ en bedenken we ons dat we onze volgende vakantie maar weer gewoon moeten gaan biken ipv hiken! We hebben nog net de tijd om ons onder de douche op te warmen en voor onze kleren en schoenen een plekje te zoeken om ze te drogen. Eenmaal opgewarmd en ons tegoed gedaan te hebben aan de smakeloze maar onder deze omstandigheid smakelijke 3 gangen ‘gevangenis’ maaltijd kunnen we de tocht van vandaag toch wel waarderen en kijken we zowaar uit naar een hopelijk droge tocht van morgen.

We hebben prima geslapen en gelukkig zijn de kleren en schoenen droog en om 9:30 gaan we op pad, met onze volledige bagage, voor de 11km naar kamp Los Cuernos. We hadden gedacht dat het een soort schakel route zou zijn naar het volgende hoogtepunt maar de route zelf is echt prachtig en gaat langs een aantal azuur blauwe gletsjer meren. In het eerste deel hebben we nog de besneeuwde toppen van de Monte Almirante Nieto op de achtergrond maar halverwege, na een hele steile klim, doemen ineens de beide toppen van los Cuernos (de hoorns) op. Het uitzicht is echt adembenemend en de route is, misschien ook wel een beetje door het goede weer, eigenlijk mooier dan die van gisteren. Na 5 uur voor ons gevoel toch wel stevig doorlopen komen we om 14:30 in het volgende kamp aan. Dit kamp is een stuk kleiner en kan alleen bevoorraad worden door paarden. We krijgen weer bedden toegewezen in een slaapzaal voor 8 personen en hier gaan de stapelbedden tot drie hoog. ‘S avonds steekt er een hele harde wind op met vlagen tot windkracht 12 en het water van het beneden gelegen meer stuift op tot de ramen van de zeker 50 meter hoger gelegen eetzaal. Ook gaat het weer regenen en voor morgen zijn ook de voorspellingen voor de hele dag slecht.

In de ochtend regent het inderdaad heel hard en degene die door moeten naar het volgende kamp gaan aarzelend op pad. Omdat wij maar 4 dagen hebben blijven we nog een nacht in dit kamp en besluiten we het nog maar even aan te kijken voor onze  dagtocht naar ‘the French Valley’. Om 10:00 is het echter toch opgeklaard en gaan we van start. Ook nu is de tocht weer prachtig en gaat het ‘pad’ weer flink op en neer. Helaas zien we in de verte bij de ingang van de French valley de regenbuien al weer hangen en is de temperatuur, volgens het bord bij het ranger station bij Italian camp, 2oC. Omdat er met dit weer toch weinig French Valley te zien valt besluiten we de tocht hier af te breken en terug te keren naar kamp los Cuernos. We hadden voor vandaag de enige nog beschikbare cabin geboekt zonder eigen toilet en badkamer maar wel met onze eigen hout kachel.

Vandaag zouden we onze laatste route lopen naar Paine Grande voor de catamaran tocht naar Pudeto sector maar gisteren hebben we te horen gekregen dat de motor het heeft begeven. Er is wel een soort zodiak als alternatief ingezet maar daar kunnen max 15 passagiers op ipv van de normaal 80. We verwachten een hoop gedrang bij het opstap punt (iets wat later ook wordt bevestigd) en de kans is groot dat we dan de aansluitende bus missen terug naar Puerto Natales. We besluiten daarom om de route van eergisteren weer terug te lopen naar Torres Central camp. Daar heeft de bus ook een stop en dan weten we tenminste zeker dat we op tijd weer terug zijn in Puerto Natales. Alhoewel we de route al gelopen hebben is het in omgekeerde richting toch weer anders en ook zeker weer de moeite waard. We merken dat onze loopconditie al is verbeterd en na iets meer dan 3,5 uur hebben we de 11km afgelegd en zijn we ruim op tijd voor de bus. We hebben ons tot onze eigen verrassing ontpopt als echte hikers en denken er nu aan om ook maar de domeinnaam hikefools.nl te reserveren 🙂

Weer terug in Puerto Natales checken we weer in bij Kau Patagonia en brengen onze laatste uren door met een beetje internetten, facetimen met thuis en scoren we een goede cappuccino een lekkere pizza en een perfecte pisco sour 🍸. Morgen vliegen we terug naar Santiago en blijven we nog een nachtje in een hotel in de buurt van het vliegveld en zit onze allereerste reis naar zuid Amerika er weer op! We hebben genoten van Chili van de prachtige en diverse natuur en er is hier nog voldoende te ontdekken voor een volgende keer dus we weten het zeker, Chile we will meet again!

Fotogalerij