Terug in Myanmar | bikefools

Vrijdag 22 dec om 7.30 staat taxi Marcus met de bus voor en laden we de fietsen in voor een nieuw fietsavontuur in Azië. De fietsen moeten voor het eerst ‘kaal’ mee (alleen een fietshoes met zelfgefabriceerde houtje touwtje elastieken om hem aan het frame vast te zetten) omdat we in totaal maar 30 kilo mee mogen nemen per persoon inclusief fiets. Op Schiphol verloopt het inchecken soepel en zitten we al snel relaxt in de Previum lounge. Prima op tijd stappen we in het vliegtuig en off we go voor een vlucht van 11 en een half uur naar Singapore met een veelvoud aan films en series komen we de tijd goed door ( achteraf hadden we misschien beter een paar uurtjes kunnen slapen – slaan zo een hele nacht over🙃 maar dat merken we later pas)

Singapore AirPort in de ochtend ( landen 5.30 lokale tijd) is nog rustig, we moeten naar terminal 2 voor onze doorvlucht met silkair naar Mandalay van 3,5 uur. Alle luiken zijn nog naar beneden bij de shopjes, maar gelukkig is de coffee bean corner open en hebben ze prima stoelen om even bij te komen van de vlucht. Belangrijke vraag: hoe gaan we de komende uren doorbrengen? Een massage zou heerlijk zijn maar dan moeten we even wachten tot 7.00. Nog maar een kopje koffie dan en langzaam komt de luchthaven tot leven.

We brengen de tijd door met een stoel been massage (de echte massage lukt helaas niet) , loeren in shoppies, noodle soepje en koffie en zijn blij als we weer verder vliegen. Bij deze vlucht slaat de vermoeidheid toe en allebei slapen we bijna de volledige 3.5 uur!
In Mandalay gaat alles soepeltjes: snelle doorgang bij douane, fietsen (heel blij dat ze ongeschonden zijn mee gekomen!) en bagage bij de band en taxibusje naar hotel.

Eenmaal in het hotel heeft Robert nog puf om de fietsen gereed te maken zodat we een eerste verkenning van de omgeving kunnen doen op de 🚲. Een typisch gevalletje van ‘wat in het vat zit verzuurt niet’: we belanden al fietsend bij Best Spa en genieten van een goddelijke 1.5 uur massage, wat voelt dat toch altijd goed na zo’n lange reis😊! Nog een klein hapje eten en een lokaal biertje en dan is het echt, na 24 uur reizen, tijd om in bed te kruipen!

U-bein….Adieu?
Een van de mooie herinneringen aan Myanmar is de U-bein brug, een oude ( en ‘s werelds langste?) teakhouten brug. Vanuit Mandalay is het ongeveer 11 km fietsen langs de rivier. Mooie kleine dorpjes onderweg waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan ware het niet dat zelfs hier de mobiele telefoon niet meer weg te denken is.
Aangekomen bij de brug is het tijd voor wat drone beelden en terwijl Robert zich uitleeft zoek ik een plekje op een bankje op een verbreed tussenstuk op de brug om lekker een mandarijntje te eten. Voordat ik me in een hoekje nestel drentelt een groepje meisjes giechelend om me heen en al snel wordt het duidelijk, ze willen graag een selfie maken met mij erbij, eerst een, daarna met meerdere totdat iedereen is op de foto is geweest. Als het groepjes verder loopt staat al een volgend clubje klaar, wat er zo bijzonder aan is, Joost mag het weten, maar in korte tijd maken we tientallen selfies😊
Als Robert aansluit lopen we naar de andere kant van de brug en des te dichter we bij het einde komen, des te gekker en drukker wordt het, ongelofelijk dat er zoveel mensen op de brug kunnen lopen en er geen ongelukken gebeuren. Aan het einde is er zelfs een soort pretpark gemaakt met een soort Eiffeltoren, gitaren en nepbomen die ‘s avonds waarschijnlijk mooi oplichten, maar nu alle magie van 12 jaar geleden als sneeuw voor de zon laat verdwijnen. in onze herinnering liepen er alleen monniken en vrouwen met schalen op hun hoofd die met tegenlicht een prachtig beeld gaven in de avondzon. En konden we urenlang genieten van allerlei kleine tafereeltjes zoals een eendenhoeder op het water die honderden eenden bijeen probeert te houden, vissers die hun netten uitgooien en met stokken op de water slaan om hun vangst te vergroten en een boer die met een os en ploeg het land aan bewerken is. Het enige wat we nu kunnen denken is om zo snel mogelijk de mensenmassa te ontvluchten…..we geloven echter nog in een tweede poging en besluiten morgenochtend vroeg nog een keer terug te gaan in de hoop een glimp van de magie terug te zien.

De eerste fietsdag, zij het een hele korte (24 km), start redelijk vroeg, via de U-bein brug naar Sagaing (in de reisgids vermeld als Little Bagan). Het is goed mistig ook als we arriveren bij de brug die gelukkig een stuk rustiger is en deels door de laaghangende bewolking ook weer een beetje van z’n mystiek terug heeft gekregen (gelukkig!). De vervolgroute leidt ons over zandwegen en door dorpjes waar het ritmische geluid van weefgetouwen uit bijna alle huisjes komt. Al snel zien we onze eindbestemming van vandaag aan de andere kant van de rivier. Inmiddels is de zon gaan schijnen en schitteren op een bergtop tientallen witte stupa’s met gouden toppen en in allerlei vormen en grootten. Hiervan gaan we vanmiddag een aantal van dichtbij bekijken en kunnen we meteen testen hoe het met de klimbenen gesteld is! 🚴‍♀️😅